ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙ ΜΑΣ ΓΙΝΕΤΑΙ.

Τουρκία δημιουργεί, εκμεταλλεύεται και αξιοποιεί, για τους επεκτατικούς της σχεδιασμούς, τα «ζητήματα των μειονοτήτων» Το μόνιμο «σενάριο» των ΤΑΜΣ «EFES» των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, τις τελευταίες δεκαετίες είναι η στρατιωτική επέμβαση της «Κίτρινης» χώρας, στη γειτονική «Γαλάζια» χώρα όπου υπάρχει «Κίτρινη» μειονότητα η οποία υποτίθεται ότι… κινδυνεύει. Πως η Τουρκία δημιουργεί, εκμεταλλεύεται και αξιοποιεί, για τα κρατικά της συμφέροντα και τους επεκτατικούς της σχεδιασμούς, τα «ζητήματα των μειονοτήτων», ΔΕΝ θα έπρεπε να υπάρχει έστω και ένας ενήλικας Κύπριος που να το αγνοεί. Υπ’ αυτή την έννοια, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Δη.Συ. και εκπρόσωπος της κυπριακής Βουλής στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης κ. Χρ. Πουργουρίδης, που συνέδραμε τις προσπάθειες της Άγκυρας να εγείρει, εναντίον της Ελλάδας, «μειονοτικό ζήτημα» στα Δωδεκάνησα, θα έπρεπε να… διαγραφεί και από Κύπριος! Το Τουρκικό κράτος, η «σύγχρονη» Κεμαλική «Τούρκιγε Τζιουμχουριγετί» (T.C.), διάδοχος του καθεστώτος των Νεοτούρκων, είχε ως ένα από τους πρωταρχικούς υλικούς, ιδεολογικούς και πολιτικούς όρους συγκρότησής της, την εξόντωση, την εξάλειψη όλων των μη τουρκικών λαών και μειονοτήτων στη Μικρά Ασία, την καθυπόταξη και τον βίαιο εκτουρκισμό των όσων εκεί απέμειναν. Οι Γενοκτονίες των Αρμενίων και Ελλήνων Ποντίων που ξεκίνησαν οι Νεότουρκοι από το 1914, συνέχεια των σφαγών του Σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ του 1896, συνεχίστηκαν κι εντάθηκαν από τους Κεμαλιστές 1919-1923 κατά των χριστιανικών λαών και μειονοτήτων των Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσυρίων. Επιχειρήθηκαν και κατά των ομοθρήσκων τους Κούρδων το 1926. Το σύνθημα του Κεμάλ Ατατούρκ, «ΝE MULTU TURKUM DIYENE» («Τι ευτυχία να λες ότι είσαι Τούρκος»), στην πράξη εσήμαινε και σημαίνει, εξόντωση όποιων αρνούνται την «ευτυχία» να λέγονται Τούρκοι. Τις μεθόδους των Γενοκτονιών και των σφαγών 1896-1926, ακολούθησε η «αναίμακτη» συστηματική πολιτική εκδίωξης και εκτουρκισμού, όσων παρέμεναν, στο κράτος των διαδόχων του Κεμάλ. Το βιβλίο της Τουρκάλλας ακαδημαϊκού Ντιλέκ Γκιουβέν «Εθνικισμός, Κοινωνικές Μεταβολές και Μειονότητες» (εκδ. Εστία 2006) είναι αρκούντως διαφωτιστικό. Η άλλη πλευρά του ιδίου περί μειονοτήτων νομίσματος της τουρκικής πολιτικής είναι η αξιοποίηση από την Άγκυρα των τουρκικών και μουσουλμανικών μειονοτήτων, στις πέριξ χώρες, για τις επεκτατικές της βλέψεις. Το Κυπριακό αποτελεί το τρόπαιο αυτής της πολιτικής. Είναι η «Περίπτωση Υπόδειγμα» που συστηματικά, μεθοδικά, υπομονετικά, επίμονα, αντιγράφει, αναπτύσσει και προσαρμόζει, η Τουρκία, εναντίον της Ελλάδας στη Δ. Θράκη. Και, για να ελέγχει το όποιο προκύψει κουρδικό κράτος στο Β. Ιράκ, με την εκεί μειονότητα των Τουρκμενίων. Τώρα -με τη συνδρομή και του κ. Πουργουρίδη- ΚΑΙ στα Δωδεκάνησα. Το μόνιμο «σενάριο» των ΤΑΜΣ «EFES» των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, τις τελευταίες δεκαετίες είναι η στρατιωτική επέμβαση της «Κίτρινης» χώρας, στη γειτονική «Γαλάζια» χώρα όπου υπάρχει «Κίτρινη» μειονότητα η οποία υποτίθεται ότι… κινδυνεύει. Οι στρατηγοί της Άγκυρας θα πρέπει ΤΩΡΑ να παρασημοφορήσουν τον κ. Πουργουρίδη για τις πολύτιμες υπηρεσίες του στα σχέδιά τους. ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ