1 Δεκεμβρίου 2009

ΤΟ ΑΙΜΑ ΝΕΡΟ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ,ΚΙ ΑΝΕ ΓΕΝΕΙ ΔΕΝ ΠΙΝΕΤΑΙ!

Eπεισόδια βίας με Κούρδους

Bookmark and Share

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ. Εκρηκτικές διαστάσεις προσέλαβαν χθες και προχθές οι εκδηλώσεις για την 31η επέτειο από την ίδρυση του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (ΡΚΚ), σε τουρκικές πόλεις με σημαντικό κουρδικό πληθυσμό. Ενας δεκαεξάχρονος Κούρδος τραυματίστηκε στο στήθος από πυροβολισμό στην Κωνσταντινούπολη, όπου οι δυνάμεις ασφαλείας διέλυσαν διαδήλωση νεαρών Κούρδων στο κέντρο της πόλης.

Διαδηλωτές πυρπόλησαν λεωφορείο στη συνοικία Σουλτάνμπεϊ, στον ευρωπαϊκό τομέα, ενώ όπως μετέδωσαν τα τουρκικά MME, τα χειρότερα επεισόδια σημειώθηκαν στη Μερσίνα, όταν την Κυριακή το βράδυ περίπου 300 άτομα επιτέθηκαν εναντίον αστυνομικού τμήματος με πέτρες και βόμβες μολότοφ.

Οι συγκρούσεις Κούρδων με την τουρκική αστυνομία διατάραξαν το κλίμα προσέγγισης με τις μειονότητες που καλλιεργεί η κυβέρνηση Ερντογάν, με αφετηρία τη «Δημοκρατική Πρωτοβουλία για το Κουρδικό», τα πρώτα στοιχεία της οποίας δόθηκαν στη δημοσιότητα το περασμένο καλοκαίρι. Βάσει της πρωτοβουλίας, την οποία στηρίζει ο πρόεδρος Γκιουλ, άρχισε πρόσφατα η διαδικασία επαναφοράς κουρδικών τοπωνυμίων, που μετονομάστηκαν στα τουρκικά στο διάστημα 1940–2000, όπως και η σταδιακή καθιέρωση της κουρδικής γλώσσας στα κουρδικά μέσα ενημέρωσης. Ομως, προϋπόθεση για την προσέγγιση με τους Κούρδους είναι ο τερματισμός της δράσης του ΡΚΚ.

Στα τέλη Οκτωβρίου, οι τουρκικές αρχές απελευθέρωσαν Κούρδους αντάρτες, προερχομένους από στρατόπεδο του Βορείου Ιράκ, οι οποίοι συνελήφθησαν μόλις πέρασαν τα σύνορα στο τουρκικό έδαφος. Στη Γιουκσέκοβα, κοντά στα σύνορα με το Βόρειο Ιράκ, οι τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας χρησιμοποίησαν χθες δακρυγόνα και εκτοξευτήρες νερού για να διαλύσουν διαδήλωση. Χθες, ο πρωθυπουργός του κουρδικού αυτόνομου θυλάκου στο Βόρειο Ιράκ, Νετσιρβάν Μπαρζανί, ζήτησε από την Αγκυρα να επιδείξει μεγαλύτερο ρεαλισμό και να εντάξει το ΡΚΚ στην όλη διαδικασία. Υπενθυμίζεται ότι πρόσφατα ήρθη η απομόνωση του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, εγκλείστου στο Ιμραλί.


Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/12/e.html#ixzz0YRkQYl4h

28 Νοεμβρίου 2009

ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΑΝΤΑΡΤΗΣ ΣΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΝΥΧΙΑ!

Οτσαλάν: Ζω σε έναν «λάκκο θανάτου»

Bookmark and Share

«Δεν μπορώ πλέον να αναπνεύσω εδώ εξαιτίας του εξαερισμού, υποφέρω από αναπνευστικά προβλήματα. Οι συνθήκες κράτησής μου είναι χειρότερες από πριν», δήλωσε ο Οτσαλάν, 61 ετών.
Ο ηγέτης του PKK Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ο οποίος έχει καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη, παραπονιέται στους δικηγόρους του για τις συνθήκες κράτησής του, μεταδίδει σήμερα το φιλοκουρδικό πρακτορείο Firat News.
Ο Οτσαλάν, που κρατείται στην φυλακή Ιμραλί από το 1999 οπότε και καταδικάστηκε, μεταφέρθηκε στις 17 Νοεμβρίου σε ένα πιο μικρό κελί στην ίδια φυλακή.
Πέντε κρατούμενοι, καταδικασμένοι για την συμμετοχή τους στο PKK, μεταφέρθηκαν πρόσφατα στην ίδια φυλακή για να δώσουν τέλος στην απομόνωση του Οτσαλάν, όπως απαιτεί η Επιτροπή του ΟΗΕ κατά των Βασανιστηρίων (CAT).
«Δεν μπορώ πλέον να αναπνεύσω εδώ εξαιτίας του εξαερισμού, υποφέρω από αναπνευστικά προβλήματα. Οι συνθήκες κράτησής μου είναι χειρότερες από πριν», δήλωσε ο Οτσαλάν, 61 ετών.
«Δεν ξέρω για πόσο καιρό θα μπορέσω να αντέξω σε αυτές τις συνθήκες που με έχουν κάνει έναν άνθρωπο μισοπεθαμένο», προσθέτει ο Οτσαλάν που δηλώνει ότι ζει «σε έναν λάκκο θανάτου».
Σύμφωνα με την τουρκική νομοθεσία ο Οτσαλάν μπορεί πλέον να συναναστρέφεται με τους συγκρατούμενούς του σε ζώνες κοινών δραστηριοτήτων για 10 ώρες την εβδομάδα.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ, Nαυτεμπορική


Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/11/blog-post_6758.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed%3A+Infognomonpolitics+%28infognomonpolitics%29#ixzz0Y94GrcaJ

23 Νοεμβρίου 2009

ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ Κ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΗΜΑΙΑ...

Η Τούρκικη σημαία, και το αντίστοιχο "εθνικό σύμβολο" των Τούρκων,
προέρχεται από ένα σύμβολο του Βυζαντίου, αλλά της αρχαιοελληνικής
πόλης Βυζάντιον, που υπήρχε στην θέση της Κωνσταντινούπολης.
Αυτό το σήμα, που είναι πανάρχαιο και απαντάται ως λατρευτικό σύμβολο
της θεάς Εκάβης, έγινε σύμβολο της πόλης του Βυζαντίου όταν ο
Φίλιππος, πατέρας του Μεγαλέξανδρου, προσπάθησε να καταλάβει αυτή την
πόλη, και μια νύχτα με συννεφιά, έστειλε πολεμιστές (σαν καταδρομική
επιχείρηση) να περάσουν τα τείχη, για να αλώσουν την πόλη.
Ξαφνικά, εμφανίστηκε το φεγγάρι, οι εισβολείς έγιναν αντιληπτοί, και
αποκρούστηκε η επίθεση.... Από τότε, και επειδή θεωρήθηκε ως θεϊκή
βοήθεια προς την πόλη, έγινε σύμβολο της πόλης του Βυζαντίου.
Από εκεί έμεινε ως σύμβολο παραδοσιακά και στην Κωνσταντινούπολη, το
βρήκε και ο Μωχάμεντ ο πορθητής (και οι επόμενοί του), και όπως
χρησιμοποίησε τα πάντα που βρήκε από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, για να
δώσει αυτοκρατορική χροιά στην πλιατσικολογική Οθωμανική κατάκτηση, το
έκανε ένα σύμβολο της Οθωμανικής κυριαρχίας, και έτσι έμεινε ως
μουσουλμανικό σύμβολο....
Η διπλανή φωτογραφία είναι από ένα κέρμα των Βυζαντίων και αν θα
προσέξετε, το γράφει: ΒΥΖΑΝΤΙΩΝ

19 Νοεμβρίου 2009

Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΡΩΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑΤΗΣ!Και το χειροτερο?ΜΕΤΑ ΤΑ ΞΕΡΝΑΕΙ ΚΙΟΛΑΣ!

ΈΝΑΣ ΈΛΛΗΝΑΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΆ ΤΗΣ CIA
O ΣΤΑΎΡΟΣ ΛΆΛΑΣ ΣΠΆΕΙ ΤΗ ΣΙΩΠΉ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΎΠΤΕΙ ΣΤΑ «ΕΠΊΚΑΙΡΑ»

Οι Αμερικανοί σχεδίαζαν μία προβοκάτσια που θα οδηγούσε σε εμπλοκή της χώρας με τα Σκόπια. Ο Λάλας το γνώριζε. Όμως το έμαθαν και λάθος άνθρωποι.

lalas-ciaΓια τη CIA, ο Στηβ Λάλας, πρώην υπάλληλός της σε εμπιστευτικές θέσεις, είναι ένας προδότης. Για τους Έλληνες, ένας πατριώτης που κατάφερε να κατασκοπεύει την πιο ισχυρή μυστική υπηρεσία του κόσμου. Η ιστορία του Λάλα δεν είναι μια ιστορία κατασκοπίας μόνο. Είναι αυταπάρνησης, πατριωτισμού και μαζί ντροπής και προδοσίας. Τα δύο πρώτα ανήκουν αποκλειστικά στον ΣΤΑΥΡΟ. Τα υπόλοιπα ανήκουν σε μια χούφτα Κυπατζήδων, πολιτικών και επαγγελματιών της υποτέλειας. Το τραγικό για τον Σταύρο Λάλα είναι πως πλήρωσε για όλα.
Το 1993, είδα για πρώτη φορά το πρόσωπο του Σταύρου Λάλα. Η εκδικητική αμερικανική κρατική μηχανή, για παραδειγματισμό, άφησε να κάνουν το γύρο του κόσμου τα πλάνα με ένα μικρόσωμο άντρα, δεμένο με αλυσίδες, ανάμεσα σε πράκτορες του FBI. Ο Λάλας είχε συλληφθεί για κατασκοπία υπέρ της Ελλάδας. Οι αμερικανικές Αρχές, στο κατηγορητήριό τους, του χρέωναν πάνω από 700 απόρρητα σήματα που είχε διοχετεύσει στις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες. Αν η τραγική φυσιογνωμία του αλυσοδεμένου Σταύρου δεν ήταν τόσο πραγματικά συγκλονιστική, η είδηση της σύλληψής του θα έμοιαζε απλώς με ανέκδοτο: «Ένας Έλληνας πράκτορας στην καρδιά της CIA». Ο Σταύρος έμεινε 12 χρόνια και 4 μήνες σε φυλακές υψίστης ασφαλείας. Αρκετά για να γίνω από νεαρός δημοσιογράφος, που έβλεπε απλώς με απορία εκείνες τις σκληρές εικόνες, ένας δημοσιογράφος που προσπαθούσε να απαντήσει στις απορίες για τη σύλληψή του. Πριν από χρόνια κατάφερα να έχω μια τηλεφωνική επικοινωνία μαζί του, όταν ήταν υπό κράτηση. Δεν έλυσα πολλές από τις απορίες μου τότε, αλλά έμαθα πως υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Σταύρο, που μέσα από τη φυλακή, σε ομηρία, τολμούν να λένε: «Πες στους Έλληνες πως θα το ξανάκανα. Όπως όλοι σας». Όταν το Νοέμβριο του 2007 η αμερικανική κυβέρνηση επέτρεψε στον Λάλα να πετάξει προς την ελευθερία και την Ελλάδα, συναντηθήκαμε στη Χρυσούπολη. Ο Σταύρος για πρώτη φορά έβλεπε το γιο του, μετά τη γέννησή του, έφηβο. Και τον άλλο του γιο, με ειδικές ανάγκες, και τη γυναίκα του Μαρία μετά από 15 χρόνια. Ο Σταύρος προσπαθεί ακόμη να συνειδητοποιήσει την αγάπη του κόσμου. Ψάχνει όλα όσα του έχουν διαφύγει, και κυρίως τη ζωή. Πατέρας, σύζυγος, ελεύθερος άνθρωπος, με καθυστέρηση. Έζησε 30 χρόνια περισσότερο με τις αποφάσεις του παρά με τους συνανθρώπους του. Ανησυχεί για πολλά, αλλά είναι σίγουρος για ένα: «Με πρόδωσαν αυτοί που εξυπηρετήθηκαν από μένα και μετά με εγκατέλειψαν. Αλλά αν χρειαζόταν θα έκανα και πάλι τα ίδια».

Η στρατολόγηση από Έλληνα πράκτορα

lalas2
Με το μεγάλο του γιο.
Ο Σταύρος γεννήθηκε στην Αμερική. Γιος μετανάστη, μετά τον ελληνικό Εμφύλιο. Μεγάλωσε με την ένταση της πατρικής νοσταλγίας για την πατρίδα και τις διηγήσεις για τη Μικρασιατική Καταστροφή. Η πατρίδα ήταν γι’ αυτόν Κολοκοτρώνηδες, κατορθώματα, νικηφόρες μάχες με τους Γερμανούς και μια γλυκιά προσμονή. Αργότερα θα ανακάλυπτε πως ήταν και προδότες.
«Μεγάλωσα σε μια παραδοσιακή ελληνική οικογένεια, πώς να σου πω. Πειθαρχία, θα σέβεσαι, θα ακούς… Ο πατέρας μου ήταν αυστηρός, Θεός σχωρέσ’ τον. Ήρθε στην Ελλάδα 8 χρονών από τη Μικρά Ασία, με την καταστροφή εκεί πέρα, στη Σμύρνη, και πήγε στην Κρήτη. Και ήταν στο στρατό εδώ πέρα, στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και πάλι, στον πόλεμο, στο αντάρτικο, τον Εμφύλιο Πόλεμο, δυστυχώς, που είχαμε. Ύστερα, τέλη ’49-’50, πήγε Αμερική. Εκεί πέρα γεννήθηκα εγώ και ο αδερφός μου και ξέραμε: σχολείο, εκκλησία… Ωραία χρόνια. Ο πατέρας μου, και πιο πολύ ο παππούς μου, που έχω και το όνομά του, Σταύρο τον λέγανε, μου έλεγε για τη Μικρά Ασία. Μου έλεγε για το χωριό μας, λεγόταν Κάτω Παναγία. Ύστερα, οι Τούρκοι, που πήρανε τα μέρη, Αλάτσικα το βγάλανε. Και μου έλεγε. Μας λέγανε για την Ελλάδα πάντοτε. Συγγενείς που είχαμε, φωτογραφίες. Και μικρός, 16 χρονών, με έστειλε ο πατέρας μου στην Ελλάδα. Και γνώρισα συγγενείς μου και από του πατέρα μου το σόι και από της μητέρας μου την οικογένεια. Ήταν πολύ όμορφο αυτό το ταξίδι, είχα άγχος γιατί δεν ήξερα κανέναν, αλλά οι συγγενείς με έκαναν και αισθάνθηκα όμορφα. Μετά έφυγα στον πόλεμο, στο Βιετνάμ. Είχα μείνει πίσω στα μαθήματα και θα με παίρνανε φαντάρο, γιατί παίρνανε με κλήρους τότε. Και εγώ άργησα. Θα με παίρνανε. Αποφάσισα και ο πατέρας μου λέει, τότε ήταν και πόλεμος, φασαρίες… Η μητέρα μου ήθελε να με στείλει εδώ πέρα, αλλά ο πατέρας μου είπε όχι, γιατί θα ήμουν λιποτάκτης. Δεν θα μπορώ να ξαναγυρίσω. Πήγα στο στρατό, παιδεύτηκα και από εκεί και πέρα…»
«ΕΚΑΝΑ Ο,ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ»
Ο Σταύρος υπηρέτησε στο Βιετνάμ, στο Λάος και στην Καμπότζη την εποχή των μυστικών επιχειρήσεων των ΗΠΑ. Τραυματίστηκε στο Λάος. Από κει στρατολογήθηκε στη CIA, στάλθηκε στο αρχηγείο του ΝΑΤΟ στη Σμύρνη. Και στις παλιές διηγήσεις του παππού για τη Μικρά Ασία. Εκεί γνωρίστηκε με κάποιον Έλληνα που δούλευε στην ελληνική πρεσβεία. Στην πραγματικότητα, ήταν πράκτορας των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών με διπλωματική κάλυψη. Ο Σταύρος θυμάται μάλλον ρομαντικά εκείνη την επαφή που οδήγησε στη στρατολόγησή του το 1977.
«Αυτός ο άνθρωπος ζει ακόμη και θα ήθελα πολύ να τον συναντήσω. Με είχε πλησιάσει τότε και μου λέει: “Είσαι Έλληνας, θέλουμε να μας βοηθήσεις, δεν βλέπεις τι έχει γίνει στην Κύπρο; Θέλουμε να μας δώσεις πληροφορίες”. Ήθελα και εγώ να βοηθήσω την πατρίδα μου και άρχισα να δίνω πληροφορίες για τις τουρκικές δυνάμεις. Δεν έβλαπτα την Αμερική, απλώς υπηρετούσα τη χώρα μου».
Ο Σταύρος Λάλας δεν θέλει να επεκταθεί σε λεπτομέρειες για τις πληροφορίες που έδωσε. Τα κατηγορητήρια εναντίον του στις ΗΠΑ είναι ακόμη ανοιχτά. Στελέχη των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών υποστηρίζουν πως ο Λάλας υπήρξε ο σημαντικότερος Έλληνας πράκτορας μετά τον πόλεμο. Έδωσε πληροφορίες για τη διάταξη του τουρκικού στρατού, τις αποβατικές δυνάμεις, τον εξοπλισμό από το ΝΑΤΟ. Όσα δεν μπορούσε να δώσει ένα ολόκληρο δίκτυο πρακτόρων. Το επόμενο πόστο του Σταύρου Λάλα θα είναι στην αμερικανική πρεσβεία στο Βελιγράδι. Είναι λίγο πριν τη δίνη του πολέμου στα Βαλκάνια, αλλά και την προσωπική του. Εκεί θα ζήσει στη δίνη του έρωτα με μια Ελληνίδα φοιτήτρια τη Μαρία Μαιδανού την οποία και θα παντρευτεί.
ο σταύρος υπηρέτησε στο βιετνάμ, στο λάος και στην καμπότζη την εποχή των μυστικών επιχειρήσεων των ηπα. τραυματίστηκε στο λάος. από κει στρατολογήθηκε στη cia, στάλθηκε στο αρχηγείο του νατο στη σμύρνη. εκεί γνωρίστηκε με κάποιον έλληνα που δούλευε στην ελληνική πρεσβεία. στην πραγματικότητα ήταν πράκτορας των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών με διπλωματική κάλυψη.
Επόμενο πόστο, η Κωνσταντινούπολη. «Έκανα ό,τι μπορούσα για την πατρίδα. Περνούσα κρυφά τον Έβρο και έδινα πληροφορίες σε κάποιον που τον έλεγαν Γιώργο. Όσους συναντούσα τους έλεγαν Γιώργο. Ήταν σε εξέλιξη τότε μεγάλα γεγονότα και χρειαζόταν η πατρίδα αυτές τις πληροφορίες».
Η συμβολή του Λάλα ήταν μεγάλη στην υπόθεση της ελληνοτουρκικής κρίσης το Μάρτιο του 1987. Τα στοιχεία που έδωσε ήταν καθοριστικά για τις ελληνικές διπλωματικές και στρατιωτικές κινήσεις της κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου και στην επιτυχή έκβαση για την Ελλάδα. Το 1989 όμως ο Λάλας παίρνει μετάθεση για Ταϊβάν. Η περίοδος είναι πολύ κρίσιμη για το Σκοπιανό, τα Βαλκάνια και την Ευρώπη. Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης χρειαζόταν πληροφορίες για τους χειρισμούς στο Σκοπιανό και ο «χρυσός» πράκτορας πιεζόταν να ζητήσει μετάθεση σε πιο χρήσιμο για την Ελλάδα πόστο. Καταφέρνει τελικώς να μετατεθεί στην Αθήνα ως υπεύθυνος για τη μετάδοση σημάτων από τον κλωβό ασφαλείας επικοινωνιών της αμερικανικής πρεσβείας. Όλα τα πολύ σημαντικά σήματα περνούν από τα χέρια του και δίνονται σε Έλληνες πράκτορες.
lalas4
Με το μεγάλο γιο βρέφος. Το δεύτερο γιο του τον είδε στα 15 του.
«Τα σήματα μετά τη μετάδοσή τους έπρεπε να τα καταστρέφω. Εγώ τα έβαζα στην τσέπη μου και τα έδινα σε κάποιον. Τον συναντούσα σε ένα πάρκο και σε μια γκαρσονιέρα. Ήταν σήματα για τα Βαλκάνια. Πάρα πολύ σημαντικά, που βοήθησαν την κυβέρνηση να κάνει διπλωματικούς ελιγμούς. Νόμιζα πως ήμουν προστατευμένος, αλλά δεν ίσχυε. Κάποια στιγμή, τον Απρίλιο του 1993, έφτασε σήμα για να πάω στην Αμερική για κάποια σεμινάρια. Η γυναίκα μου ήταν έγκυος και το χρησιμοποίησα για να μην πάω. Κάτι μου έλεγε το ένστικτό μου. Μου είπαν πως ήταν για τρεις μέρες. Μόλις έφτασα στην Ουάσιγκτον, έμεινα δύο μέρες σε ένα ξενοδοχείο και είχα αντιληφθεί πως κάποιοι με παρακολουθούσαν. Την τρίτη ημέρα με συνέλαβαν. Μου έδειξαν βίντεο και φωτογραφίες την ώρα που έκλεβα τα έγγραφα. Πράκτορες του FBI είχαν παγιδεύσει την πρεσβεία με κάμερες και τα είχαν καταγράψει όλα. Επίσης, με παρακολουθούσαν όταν πήγα να παραδώσω τα έγγραφα. Με πέρασαν από ανιχνευτή ψεύδους. Δεν μπορούσα να αρνηθώ. Πέρασα δεκατρία χρόνια στη φυλακή και άλλα δύο σε περιορισμό. Έμεινα ξεχασμένος στη φυλακή, απέκτησα προβλήματα υγείας και έπρεπε να μάθω να επιβιώνω. Μόνο το 2002 ο Γιώργος Παπανδρέου, ως υπουργός Εξωτερικών, μου έστειλε μέσω ενός άλλου φυλακισμένου, του Λέστερ Μπέλιν, ένα γράμμα συμπαράστασης. Ήξερα πως με είχαν προδώσει και οι προδότες δεν έπαθαν τίποτα από το ελληνικό κράτος. Εγώ, αντιθέτως, σάπιζα στη φυλακή».

Οι προδότες και η παγίδα

lalas1
Ο Στηβ Λάλας τα πρώτα χρόνια της θητείας του ως αξιωματικού της CIA.
Το ερωτήματα που συνοδεύουν την προδοσία δεν μπορεί να τα απαντήσει ο ίδιος ο Σταύρος Λάλας. Μπορεί όμως η έρευνα. Μέχρι το 1989, τον πράκτορα Σταύρο Λάλα είχε στην ευθύνη του αποκλειστικά ο κάθε διοικητής της ΕΥΠ. Όταν στις εκλογές του 1989 δεν μπορούσε να σχηματιστεί κυβέρνηση, ο τότε διοικητής της ΕΥΠ Κώστας Τσίμας παρέδωσε την ευθύνη χειρισμού του πράκτορα σε ένα στέλεχος της κατασκοπίας, με τη συμβουλή να ενημερώσει το διοικητή που θα έμπαινε στην ΕΥΠ μετά τις αλλεπάλληλες εκλογικές μάχες. Αυτός όμως δεν το έκανε. Παρέδωσε το χειρισμό Λάλα στο διευθυντή κατασκοπίας και όχι στο διοικητή. Ο κύκλος όσων γνωρίζουν για τον πολύτιμο πράκτορα διευρύνεται. Οι πληροφορίες για το πώς χειρίστηκαν τον Σταύρο Λάλα είναι συγκλονιστικές. Μετά την επιπολαιότητα θα έρθει και η προδοσία.
Ο χειριστής του Λάλα τον συναντά σε μια γκαρσονιέρα στου Ζωγράφου. Η γκαρσονιέρα δεν είναι και τόσο κρυφή, αφού ο πράκτορας της ΕΥΠ τη χρησιμοποιεί και ως ερωτική φωλιά όπου συναντά μια συνάδελφό του. Είναι τέτοια η επιπολαιότητα, που ο ερωτύλος της ΕΥΠ παραβαίνει κάθε μέτρο ασφάλειας και συναντά τον Λάλα στο σπίτι του!
«Ναι, δεν ξέρω για τα υπόλοιπα, αυτό ισχύει. Όπως ισχύει πως δεν υπήρχε και κανένα μέτρο αντικατασκοπίας για την προστασία μου. Οι πράκτορες του FBI με ακολούθησαν, όταν παρέδιδα έγγραφα, αλλά κανένας δεν τους εντόπισε», λέει με απογοήτευση σήμερα ο Σταύρος Λάλας.
Το χειρότερο θα έρθει αργότερα. Ο πράκτορας της ΕΥΠ, όταν παίρνει ένα πολύ σοβαρό σήμα από τον Λάλα, δεν το πάει στην ΕΥΠ, ώστε αυτό να περάσει από τη διεύθυνση χειρισμού πληροφοριών. Στο τμήμα αυτό, οι πληροφορίες πριν δοθούν για χρήση από την πολιτική ηγεσία φιλτράρονται, ώστε να μην αποκαλυφθεί η πηγή πληροφόρησης και πράγματα που δεν πρέπει να γίνουν γνωστά. Ο πράκτορας όμως θέλει να πουλήσει πολιτική εκδούλευση και το διοχετεύει –χωρίς να πει πως δεν υπάρχει επεξεργασία– στην υφυπουργό Εξωτερικών Βιργινία Τσουδερού. Η υφυπουργός, λόγω της σοβαρότητας του σήματος, ενημερώνει την πρεσβεία στην Ουάσιγκτον να κάνει διάβημα στους Αμερικανούς. Ο Έλληνας πρέσβης το κάνει, αλλά ο συνομιλητής του καταλαβαίνει πως οι Έλληνες μαθαίνουν πληροφορίες από κάποιον στην πρεσβεία στην Αθήνα. Έτσι στέλνουν τους πράκτορες και εντοπίζουν από τις κάμερες τον Λάλα.

Τον έμαθαν μέχρι και οι μεταφραστές

Ένα άλλο σενάριο προδοσίας δίνει υψηλό στέλεχος του υπουργείου Εξωτερικών εκείνη την εποχή. Η επιπολαιότητα με την οποία αντιμετώπισαν τον Λάλα τον αποκάλυψε στους Αμερικανούς, ανεξάρτητα από τη δράση του ερωτύλου πράκτορα. Για κάποιο λόγο που δεν αποκλείεται να ήταν μόνο και μόνο για να αποκαλυφθεί ο Λάλας, ξαφνικά, το 1992, τα σήματά του άρχισαν να μοιράζονται πέραν του πρωθυπουργού και του υπουργού Εξωτερικών. Πέντε έξι ακόμη υπουργοί προστέθηκαν στους αποδέκτες των σημάτων. Κάποιοι απ’ αυτούς δεν ήξεραν αγγλικά. Έτσι ζητούσαν από μεταφραστές να τους μεταφράσουν το περιεχόμενό τους. Έως το 1993 ένας κύκλος 25 ατόμων γνώριζε την ύπαρξη κάποιου υπερπράκτορα στις γραμμές της CIA. Οι Αμερικανοί το έμαθαν και τον παγίδευσαν, στέλνοντας ένα σήμα με αποστολέα τον πρόεδρο Τζορτζ Μπους και αποδέκτη τον Αμερικανό πρέσβη Μάικλ Σωτήρχο. Γνώστες του σήματος, μαζί με τον Λάλα, ήταν τρεις. Έτσι κατάλαβαν ποια ήταν η διαρροή.
Ο Σταύρος Λάλας αποφεύγει να μιλά για την προδοσία του: «Όποιος ή όποιοι το έκαναν έστειλαν έναν Έλληνα πατριώτη στη φυλακή. Η ελληνική κυβέρνηση μπορούσε να βρει ποιοι ήταν. Δεν το έκανε. Εντάξει, εγώ ήμουν απώλεια, αλλά αυτοί που την προκάλεσαν τι έγιναν; Δεν έπαθαν τίποτα. Ποιος λοιπόν να μας σεβαστεί και γιατί ως χώρα;».
ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ ΓΙΑ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ
1141350
Στηβ Λάλας. Ένας απλός άνθρωπος. Κανένας δεν υποψιάζεται πως δουλεύει για τη CIA. Πολύ περισσότερο πως είναι διπλός πράκτορας.
Ο Λάλας δεν απαντά στο ερώτημα ποιο ήταν το περιεχόμενο του σήματος που προκάλεσε υποψίες στους Αμερικανούς και την παγίδευσή του. Κάποιος από τους διπλωμάτες που ασχολήθηκαν με τη διαμαρτυρία προς τους Αμερικανούς μετά το σήμα Λάλα υποστηρίζουν πως ήταν ένα πολύ σοβαρό σήμα που αποκάλυπτε πως οι Αμερικανοί σχεδίαζαν μια προβοκάτσια που θα οδηγούσε σε εμπλοκή μας με τα Σκόπια. Απώτερος σκοπός, η πλήρης αποσταθεροποίηση στην περιοχή και η επαναδιαμόρφωσή της με βάση τους μακροπρόθεσμους αμερικανικούς γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς. Το σήμα έλεγε πως έπρεπε να δημιουργηθεί ένταση στις σχέσεις των δύο χωρών μετά από αιματηρή ενέργεια. Αντίστοιχη ενέργεια είχε γίνει στα ελληνοαλβανικά σύνορα με επίθεση μελών της οργάνωσης ΜΑΒΗ σε αλβανικό φυλάκιο και την εκτέλεση στρατιωτών. Δεν αποδείχτηκε κάποια εμπλοκή των Αμερικανών, αλλά δεν αναζητήθηκε στα σοβαρά και ποτέ. Παρότι η τακτική αυτή της CIA είναι αρκετά συνηθισμένη και πολλές φορές εκτός πολιτικού ελέγχου από την επίσημη κυβέρνηση, το θέμα είναι όχι αν αυτό ήταν το περιεχόμενο του τηλεγραφήματος (γιατί επιμένουν πως ήταν), αλλά αν ήταν αληθινό. Δηλαδή, αν δινόταν στ’ αλήθεια μια εντολή προβοκάτσιας ή αν το έκαναν ώστε να αναγκάσουν τον Λάλα, λόγω της σοβαρότητας του θέματος, να κινηθεί για να συναντήσει τους ανθρώπους της ΕΥΠ. Είναι κάτι που ίσως να μάθουμε σε 30 χρόνια, όταν θα ελευθερωθούν τα αμερικανικά αρχεία.
Η ελληνική πλευρά «έριξε» το θέμα για να μην εξοργίσει την αμερικανική πλευρά. Ο Σταύρος Λάλας έμεινε μόνος και απροστάτευτος στις φυλακές. Μοναδικός συμπαραστάτης του, ο φίλος του Μιχάλης Κυπριανού. Τα τελευταία χρόνια, όπως λέει, πριν την αποφυλάκισή του, «ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Μητσοτάκης, η Μπακογιάννη, ο Σαμαράς, ο Μολυβιάτης, ο Παπαληγούρας ενδιαφέρθηκαν. Μοναδική ίσως εξαίρεση ο Σημίτης» .
Μαζί με τα χρόνια της φυλακής, ο Σταύρος αφιέρωσε 30 χρόνια σε αυτό που πίστευε. Οι δυσκολίες της κατασκοπευτικής δράσης ίσως δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτές που τον περίμεναν με την επιστροφή του.
«ήξερα πως με είχαν προδώσει και οι προδότες δεν έπαθαν τίποτα από το ελληνικό κράτος. εγώ, αντιθέτως, σάπιζα στη φυλακή».
«Όταν μπήκα στο αεροπλάνο για την Ελλάδα, ήταν σαν να ξαναγεννιόμουνα. Είχα σηκωθεί όρθιος πριν την προσγείωση και προσπαθούσαν οι αεροσυνοδοί να με πείσουν να κάτσω κάτω. Όταν πάτησα το πόδι μου, ήταν σαν να αγκάλιαζα τη μάνα μου. Τους αγκάλιασα όλους, είχα ξεχάσει πώς είναι. Έπρεπε να μιλήσω στο γιο που δεν είχα γνωρίσει. Έλεγε η μαμά του πως όταν τους έβαλε η δασκάλα να ζωγραφίσουν το επάγγελμα του μπαμπά τα παιδιά, ο Παναγιώτης με ζωγράφισε πίσω απ’ τα κάγκελα. Δεν καταλάβαινε. Έπρεπε να ξαναμάθω να ζω με μια γυναίκα που πέρασε τα πάνδεινα. Προσπάθησαν να τη φέρουν στην Αμερική ως συνεργάτρια. Στην πρεσβεία την πέρασαν από τον ανιχνευτή ψεύδους. Την τελευταία στιγμή πήγε στο αεροδρόμιο και, αντί να πετάξει για Αμερική, ήρθε στην Καβάλα. Ανέθρεψε δουλεύοντας δυο βάρδιες τα παιδιά. Το μεγάλο έχει προβλήματα. Προσπαθούμε να χτίσουμε ένα σπίτι, μας βοηθά και ο δήμαρχος ο Σάββας Μιχαηλίδης και ο νομάρχης ο Θεόφιλος Καλατζής. Δεν λέω, με συγκινούν πολλοί άνθρωποι απλοί. Και άνθρωποι όπως ο Εμφιετζόγλου που μοιάζει πολύ με τον παππού μου. Οι γιατροί στη Θεσσαλονίκη που ανάλαβαν να με ξανακάνουν άνθρωπο. Τους ευχαριστώ. Λέω πως ό,τι έκανα δεν πήγε χαμένο. Μου αρέσει στην πατρίδα. Είμαστε λίγο κακομαθημένοι, αλλά είναι η πατρίδα και ανησυχώ γι’ αυτή. Και για την Κύπρο και για τη Θράκη. Ακούω αυτά που λένε για τη Θράκη. Μακάρι να ζούσαν παντού έτσι οι μειονότητες. Και στην Κύπρο πρέπει να δώσουν λύση. Δεν λέω για τους Τούρκους που γεννήθηκαν στο νησί, αυτοί είναι Κύπριοι. Λέω για τα στρατεύματα κατοχής, πρέπει να φύγουν. Αυτό είναι πολιτισμός».
lalas3
Ευτυχισμένες στιγμές πριν από την μπόρα.
lalas5
Ευτυχισμένες στιγμές πριν από την μπόρα.
Ο Σταύρος Λάλας ανησυχεί για όλα. Για τη χώρα, για την οικογένειά του, ακόμη και για να μην ξεχάσει να ευχαριστήσει κάποιον που τον βοήθησε. Με έναν τρόπο που μοιάζουν να μπερδεύονται η υπευθυνότητά του με τη φύση του. Αυτή η φύση του ανθρώπου που έμαθε να κρύβει μια πλευρά του στο σκοτάδι και να ανησυχεί. Ίσως αυτοί που τον πρόδωσαν (πλούσιοι πια, λένε οι πληροφορίες) να τον θεωρούν παράπλευρη απώλεια στο σκοτεινό κόσμο των μυστικών υπηρεσιών. Μπορεί να τον αποκαλούν θύμα που πίστεψε πως μπορεί η σύγχρονη Ελλάδα να είναι απέναντί του όπως ίδιος ήθελε και φανταζόταν. Η αλήθεια είναι πως η ιστορία έχει τα θύματά της. Δεν μπορεί όμως κάποιος που γράφει ιστορία να είναι θύμα.

ΟΙ''ΤΕΜΕΝΑΔΕΣ''ΜΑΣ ....ΦΕΡΝΟΥΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ.ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ βεβαιως βεβαιως!

Bookmark and Share

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Σε τακτική αναδίπλωση προχωράει ο Νικολά Σαρκοζί στο θέμα της τουρκικής ένταξης, έχοντας «προεξοφλήσει» την δυσκολία Βερολίνου και την απροθυμία Λευκωσίας/Αθήνας να στηρίξουν ενδεχομένως πρόταση «παγώματος» διαπραγματεύσεων, αφού η ʽΑγκυρα δεν ανοίγει τα λιμάνια/αεροδρόμιά της στα κυπριακά σκάφη, όπως έχει δεσμευτεί. Η Μέρκελ παραμένει πολέμιος της τουρκικής ένταξης, δεσμεύεται όμως αναγκαστικά σε μια «μεσοβέζικη» θέση, λόγω της συμμαχίας με τους Φιλελεύθερους.
Το Παρίσι «κάηκε» το 2005, όταν δοκίμασε να θέσει την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως προαπαιτούμενο της έναρξης διαπραγματεύσεων, για να δει, τότε, τις άμεσα ενδιαφερόμενες Λευκωσία και Αθήνα να του «βάζουν πάγο». Τώρα δεν έχει διάθεση να βγει «στη σέντρα», αν δεν έχει εγγυήσεις. Επιπλέον, κατέβαλε τίμημα για τις εχθρικές προς την ένταξη δηλώσεις Σαρκοζί, με αποκλεισμό γαλλικών εταιρειών από τον αγωγό «Ναμπούκο». Τοι Παρίσι αποφάσισε να διατηρήσει μεν την αντίθεση προς την ένταξη («η ΕΕ δεν θα διευρυνθεί πέραν των
Βαλκανίων», δήλωσε ο Υφυπουργός Λελούς), να συνάψει δε τακτική συμφωνία «εκεχειρίας» με τον Γκιουλ, κατά την επίσκεψή του στη Γαλλία.
Η συμφωνία Σαρκοζί-Γκιουλ προβλέπει: αμοιβαίο σεβασμό των διαφορετικών θέσεων ως προς την τελική κατάληξη των διαπραγματεύσεων (πλήρης ένταξη ή «ειδική σχέση»), συνέχιση διαπραγματεύσεων, θεαματική αναβάθμιση διμερών σχέσεων. Η συμφωνία αυτή επιτρέπει στον Σαρκοζί να διασώσει το πολιτικό προφίλ του, συνεχίζοντας να αντιτίθεται στην τουρκική ένταξη, αλλά και στα γαλλικά οικονομικά συμφέροντα να ικανοποιούνται και, ενδεχομένως, να συμμετέχουν οι γαλλικές εταιρείες στον Ναμπούκο. Διπλωματικοί παρατηρητές δεν αποκλείουν
να συνηγορήσει και στο άνοιγμα του πολύ σημαντικού κεφαλαίου «ενέργεια», που έχουν μπλοκάρει Κύπρος και Ελλάδα. Από την πλευρά της, η ʽΑγκυρα αυξάνει τις πιθανότητες να ξεπεράσει χωρίς μεγάλες συνέπειες το «ορόσημο» του Δεκεμβρίου και να ασκήσει μετά μεγάλες πιέσεις για μια λύση του κυπριακού στα μέτρα της. ʽΟσο για την τελική ένταξη, η ʽΑγκυρα μπορεί να ελπίζει σε γαλλική κυβερνητική αλλαγή.
Το Παρίσι άφησε πάντως «ουρά», «υποθήκη», στην περίπτωση που η Λευκωσία αποφασίσει να «σουτάρει» τη μπαλιά. Η κατοχή ευρωπαϊκού εδάφους από μια υποψήφια χώρα είναι «άκρον άωτον του παραλογισμού» (ubuesque), δήλωσε ο κ. Λελούς. Παραλογισμός βέβαια δεν είναι μόνο αυτός, αλλά και το ότι οι Γάλλοι εμφανίζοται μαχητικότεροι από τους ʽΕλληνες για τα δικά τους θέματα, παρατηρεί σαρκαστικά πρώην Κύπριος Υπουργός. Κατά πληροφορίες από αξιόπιστες πηγές, που δεν έγινε πάντως δυνατό να επιβεβαιωθούν ανεξάρτητα, το Παρίσι δεν είναι καθόλου
ευχαριστημένο ούτε από το διαρκές φλερτ Λευκωσίας-Λονδίνου, ούτε από τη μη τήρηση συμφωνιών διευκολύνσεων στη βάση «Ανδρέας Παπανδρέου». Αυτός είναι ο λόγος που ο Σαρκοζί απέφυγε να παραστεί στα εγκαίνια του νέου αεροδρομίου Λάρνακας.
Από την πλευρά του ο Πρόεδρος Χριστόφιας είδε τον Γκόρντον Μπράουν (είχε προηγηθεί συνάντηση του Βρετανού και ʽΕλληνα Πρωθυπουργού) και του διετύπωσε τις αιτιάσεις του για ανεπαρκή πρόοδο των διαπραγμετεύσεων. Την ίδια στιγμή όμως ξέσπασε έντονο κύμα αγανάκτησης από την απόφαση του ʽΑγγλοιυ Πρέσβη στη Λευκωσία να παραστεί στα εγκαίνια μνημείου, στην κατεχόμενη Κερύνεια, για τους πεσόντες Βρετανούς στη διάρκεια του κυπριακού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα (1955-59). Ενώ άλλωστε ο κ. Χριστόφιας επέκρινε την Τουρκία στο Λονδίνο,
όλα τα κόμματα πλήν ΑΚΕΛ, περιλαμβανομένου και του Σοσιαλιστικού Κόμματος ΕΔΕΚ. ενέτειναν τις επικρίσεις τους προς τον κ. Χριστόφια για «παραχωρήσεις» που θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια των Ελληνοκυπρίων και τον δημοκρατικό χαρακτήρα του μελλοντικού κυπριακού κράτους.


Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/11/o_18.html#ixzz0XJ7DMgAj

12 Νοεμβρίου 2009

ΝΑ ΜΗΝ ΠΟΥΛΕΙΤΕ ΚΡΗΤΙΚΟΙ,ΧΩΜΑΤΑ ΔΟΞΑΣΜΕΝΑ,ΓΙΑΤΙ ΠΟΥΛΕΙΤΕ ΚΑΙ ΟΣΤΑ ΠΟΥΝΑΙ Σ ΑΥΤΑ ΘΑΜΜΕΝΑ!

Το Ολοκαύτωμα του Αρκαδίου

Bookmark and Share
Διακόσια πενήντα χρόνια βρίσκονταν οι Τούρκοι στην Κρήτη που ο τόπος της ήταν αιματοβαμμένος από τις συνεχιζόμενες επαναστάσεις όπως του Δασκαλογιάννη το 1770, έπειτα κατά των Γενιτσάρων το 1821 και του αιγυπτιακού στρατού το 1822, της Γραμβούσας το 1828, του Χαιρέτη το 1811 και τελευταία η μεγάλη επανάσταση το 1866 που μαζί με τις επαναστάσεις του 1878 και 1895 έδωσαν τέλος στον τουρκικό ζυγό. Στους σκληρούς αυτούς χρόνους των ιερών αγώνων κυριαρχούσε στα πνεύματα του Κρητικού λαού ο πόθος και η ιδέα της ενώσεως με την ελεύθερη Ελλάδα.

Ειδικότερα η Κρητική Επανάσταση του 1866 έφερε πλήγμα κατά της τουρκικής αυτοκρατορίας, σημαντική οικονομική φθορά και κυρίως διάσειση του στρατιωτικού της γοήτρου. Η μονή Αρκαδίου από την πρώτη κιόλας στιγμή της Επαναστάσεως υπήρξε το επίκεντρο των αγώνων ένεκα της σπουδαίας στρατηγικής της σημασίας. Έτσι την πρώτη Μαΐου του 1866, 1500 επαναστάτες απ΄ όλη την Κρήτη συγκεντρώθηκαν κάτω από τη φωτεινή ηγεσία του αρχηγού της Κυδωνίας Χατζή Μιχάλη Γιάνναρη για να αντιδράσουν στις ενέργειες των Τούρκων. Κατά την συγκέντρωση εξέλεξαν πληρεξουσίους για τις διάφορες επαρχίες της Κρήτης. Πρόεδρος της Επιτροπής Ρεθύμνης εξελέγη ο ηγούμενος της Μονής Αρκαδίου Γαβριήλ Μαρινάκης από το χωριό Μαργαρίτες της επαρχίας Μυλοποτάμου. Μεγαλοπρεπής στην εμφάνιση και με αθλητικό παράστημα χαρακτηρίζονταν σαν εξέχουσα και επιβλητική προσωπικότητα. Ήταν τότε σαράντα χρόνων.

Ο Ισμαήλ Πασάς πληροφορήθηκε τα γεγονότα και παρήγγειλε στον ηγούμενο, με τον επίσκοπο του Ρεθύμνου Καλλίνικο Νικολετάκη, να διώξει την Επαναστατική Επιτροπή από το μοναστήρι, γιατί θα το καταστρέψει. Ο ηγούμενος αρνήθηκε να υποταχθεί στην παραγγελία του πασά. Τον Ιούλιο ο Ισμαήλ έστειλε δύναμη να τους διαλύσεις αλλά εγκαίρως είχαν απομακρυνθεί κι έτσι αφού αρκέστηκαν να σπάσουν τις εικόνες και τα ιερά σκεύη της Εκκλησίας, έφυγαν. Το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου ο πασάς ξαναμήνυσε του ηγούμενου να διώξει την Επιτροπή από το μοναστήρι αλλιώς θα το αφανίσει! Το μήνυμα του Ισμαήλ έφερε κάποια διχογνωμία στη σύσκεψη του ηγούμενου με τους συμβούλους του. Ένας κατάλευκος γέροντας και ο ηγούμενος Γαβριήλ αλληλοκοιτάχτηκαν παράξενα. Ο μοναχός Χατζή – Νεόφυτος έτσι ονομάζονταν ο σεβάσμιος εκείνος γέροντας μίλησε πρώτος:

*
* Να φύγει Γούμενε η Επιτροπή! Να φύγει ευθύς! Γιατί θα μας κατηγορήσουνε πως κάψαμε το μοναστήρι εξ’ αιτίας τσης.
*
* Ο ηγούμενος τον κοίταξε ήρεμα και σοβαρά και του είπε:
*
* Φύγε του λόγου σου αν φοβάσαι. Η Επιτροπή δε φεύγει!
*
* Ο γέροντας Νεόφυτος όμως επέμενε στην άποψή του κι ο ηγούμενος Γαβριήλ τον κοίταξε κατάματα λέγοντάς του:
*
* Νεόφυτε, Νεόφυτε για άνοιξέ με καλά και αφουγκράσου μου! Θωρείς τα κείνα τα μαύρα κάρβουνα πού ‘ναι από το εικοσιένα κει πάνω στα μεσοδόκια;
*
* Θωρώ τα.
*
* Με κείνα τα μαύρα κάρβουνα τα τσοι μουντζώσω εκείνους που θα με κατηγορήσουν πως έκαψα το μοναστήρι για τη λευτεριά της Κρήτης και το μεγαλείο του γένους μας.
*
* Ε σαν είναι ετσά ηγούμενε βάσταξέ το γερά κι εκειά που θα ποθάνεις εσύ θα ποθάνω κι εγώ κι ας είναι μαγάρι αύριο!

Αμέσως μετά την απόφαση άρχισε η προπαρασκευή της άμυνας. Στις 24 Σεπτεμβρίου αποβιβάζεται στο Μπαλή ο Πάνος Κορωναίος και πηγαίνει αμέσως στο Αρκάδι όπου ανακηρύσσεται Γενικός Αρχηγός Ρεθύμνου. Οργανώνει τη στρατιωτική άμυνα και εκφράζει τη γνώμη ότι το Αρκάδι δεν προσφέρεται για άμυνα. Ο ηγούμενος όμως με τους μοναχούς και τον οπλαρχηγό Δασκαλάκη είχαν αντίθετη γνώμη όπως και τα γυναικόπαιδα των πολεμιστών που έλεγαν:

*
* Ό,τι θα γίνουν οι άντρες μας θα γίνομε κι εμείς.

Ο Κορωναίος όμως και πάλι επέμενε και προβλέποντας την έκβαση του αγώνα τους είπε:

*
* Ήλθα να θυσιαστώ για την Πατρίδα αλλά όχι να πιαστώ εδώ μέσα.

Συνέστησε μάλιστα αφού επέμεναν να μείνουν εκεί, να χαλάσουν τους σταύλους ώστε να μη χρησιμοποιηθούν από τον εχθρό. Ακόμη να συγκεντρώσουν μέλισσες για να εις εξαπολύσουν ώστε να καθυστερήσουν τον εχθρό. Διορίζοντας μετά τον Ιωάννη Δημακόπουλο, ένα παλικάρι από τη Γορτυνία της Πελοποννήσου φρούραρχο, έφυγε με τους άνδρες του. Στο μοναστήρι εκτός από τους μάχιμους άνδρες είχαν καταφύγει από τα γύρω χωριά πολλά γυναικόπαιδα μεταφέροντας μάλιστα και την κινητή περιουσία τους για να τη γλιτώσουν από τους Τούρκους. Έτσι στις 7 Νοεμβρίου μέσα στο μοναστήρι υπήρχαν 964 ψυχές, 325 άνδρες από τους οποίους259 με όπλα και τα υπόλοιπα γυναικόπαιδα.

Το Αρκάδι είχε γένει κέντρο επαναστατικής δράσης και γι’ αυτό ο Μουσταφά Πασάς προκειμένου να το προσβάλει έφυγε από το Ρέθυμνο στις 7 Νοεμβρίου το βράδυ με 15000 τακτικό στρατό και 30 κανόνια. Τα ξημερώματα της 8ης Νοεμβρίου του 1866 όλος αυτός ο στρατός με αρχηγό το γαμπρό του Μουσταφά Σουλεϊμάν Βέη, βρέθηκε μπροστά στο Αρκάδι. Ο ίδιος ο Μουσταφάς είχε παραμείνει στο χωριό Μέση.

Τα χαράματα της ίδιας μέρας βρήκαν τους πολεμιστές και τα γυναικόπαιδα στη Θεία Λειτουργία. Ο ηγούμενος Γαβριήλ όταν ιερουργούσε τιμώντας τους Αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ έφθασε η είδηση ότι οι Τούρκοι βρίσκονται στα υψώματα γύρω από το μοναστήρι. Ο Γαβριήλ τότε ύψωσε τα χέρια του σε στάση προσευχής, έκαμε το σταυρό του και είπε με συγκινημένη φωνή:

*
* Παιδιά μου θάνατος δεν υπάρχει. Ας πολεμήσωμεν ηρωικά κι ας πάμε στον Πλάστη με καθαρό μέτωπο. Ζήτω ο Πόλεμος, ζήτω η Ελευθερία.
*
* Ζήτω! Φωνάζουν όλοι, μ’ όλη τη δύναμη που είχαν.
*
* Μετά ακολούθησε δέηση στο Θεό και ο φρούραρχος Δημακόπουλος συμπλήρωσε:
*
* Εις τας θέσεις σας πολεμισταί, εις τας θέσεις σας παιδιά!

Σε λίγο ο Σουλεϊμάν Βέης καλεί από το λόφο Κορέ τους Κρήτες πολεμιστές να παραδοθούν. Την απάντηση την έδωσαν τα όπλα των πολιορκούμενων.

Το λάβαρο της μονής που εικόνιζε τη Μεταμόρφωση του Χριστού φυλάσσεται στο Μουσείο της Μονής. Στη ΒΔ γωνιά του περιβόλου κυματίζει η γαλανόλευκη σημαία του αρχηγού Γιώργη Δασκαλάκη. Πολλές φορές έσπασαν οι σφαίρες τα κοντάρια αλλά και πάλι οι Χριστιανοί μαχητές τις αναστήλωσαν στη θέση τους.

Οι γυναίκες που ήσαν μέσα στο μοναστήρι βοήθησαν πολύ παίρνοντας μέρος στη μάχη. Κουβαλούσνα στους πολεμιστές πολεμοφόδια και νερό. Οι Τούρκοι προσπαθούσαν να καταστρέψουν την Πύλη αλλά οι πολιορκούμενοι με τα πυρά τους δεν τους άφηναν να πραγματοποιήσουν τα σχέδιά τους. Η μάχη συνεχίστηκε όλη την ημέρα με αποτέλεσμα να γεμέσει ο τόπος σκοτωμένους γύρω από τη μονή. Στον ανεμόμυλο είχαν κλειστεί επτά (7) Κρήτες γιγαντομάχοι οι οποίοι προξένησαν τη μεγαλύτερη φθορά στους Τούρκους. Όμως μέχρι το βράδυ και οι επτά είχαν πέσει ηρωικά για την πίστη τους και την Πατρίδα.

Η σκοτεινή νύχτα που έφτασε με βροχές εσίγασε τα όπλα. Κάθε στιγμή που περνούσε περιόριζε και τις ελπίδες των πολιορκουμένων να σωθούν. Οι Τούρκοι έφεραν τη νύχτα από το Ρέθυμνο δυο βαριά κανόνια. Το ένα το ονόμαζαν “κουτσαχείλα” και το τοποθέτησαν μαζί με το άλλο στους σταύλους που στο μεταξύ τους είχαν καταλάβει. Την ίδια νύχτα αποφασίζεται από τους πολιορκούμενους σε πολεμικό συμβούλιο να ζητήσουν βοήθεια από τον Κορωναίο και τους άλλους Καπετάνιους του Αμαρίου. Για το σκοπό αυτό ο παπά Κρανιώτης από την Κράνα του Μυλοποτάμου και ο Αδάμ Παπαδάκης από το Πίκρι του Ρεθύμνου αναλαμβάνουν να μεταφέρουν τα σχετικά γράμματα στο Κλησίδι Αμαρίου όπου ήταν ο Κορωναίος. Με σχοινιά τους κατεβάζουν από το παράθυρο που είναι πάνω από τη μικρή πόρτα του νότου και προσποιούμενοι τους Τούρκους, πέρασαν από τις τάξεις τους και κατόρθωσαν να πραγματοποιήσουν την αποστολή τους. Τα μεσάνυχτα της ίδιας νύχτας επιστρέφει ο Παπαδάκης και ξαναμπαίνει στο μοναστήρι με τη βεβαιότητα πως πηγαίνει στο βέβαιο θάνατο. Αναμφισβήτητα είναι ο ηρωικότερος των ηρώων του Αρκαδικού Δράματος, γιατί με τη θέλησή του, ενώ είναι ελεύθερος, μακριά από την κόλαση της φωτιάς έξω από τον ανοιχτό τάφο που τον περιμένει, βαδίζει σταθερά προς τον τάφο μέσα από το εχθρικό στρατόπεδο.

Το βράδυ της 8ης Νοεμβρίου η καμπάνα κάλεσε για τελευταία φορά τους πιστούς σι συγκέντρωση για την περιφρούργση της πίστης οτυς και την απόχτηση της ελευθερίας τους. Πολεμιστές, γέροι, γυναίδες και παιδιά πλησιάζουν στο θυσιαστήριο του Θεού και μεταλαμβάνουν των Αχράντων Μυστηρίων. Ο ηγούμενος για τελευταία φορά τους ενθαρρύνει για του Χριστού την πίστη την αγία και για τη δική τους τη θυσία. Ακόμη και τα παιδιά είχαν καταλάβει ότι ήταν οι τελευταίες στιγμές της ζωής τους. Και κανείς δεν είναι εκείνος που μπορεί να περιγράψει τον ηρωισμό που έδειξαν οι ελεύθεροι πολιορκημένοι της μονής Αρκαδίου. Είχαν νικήσει το θάνατο και αγωνίζονταν για την πίστη τους, την θρησκεία του και την πατρίδα τους.

Η ενάτη νοεμβρίου είχε ξημερώσει πια και η μάχη είχε αρχίσει. Τραντάζει συμέμελα το μοναστήρι από τις κανονιές και η δυτική Πύλη υποχωρεί. Μέσα στη μονή βρυχώνται λέοντες και έξω ορύονται τίγρεις. Οι κραυγές των γυναικόπαιδων, ο μεγάλος κρότος των κανονιών και οι άγριοι αλλαλαγμοί των Τούρκων συγκλονίζουν την περιοχή. Ο ηγούμενος τρέχει παντού, δίδει οδηγίες και θάρρος και λέει:

* Όσοι ζουν όταν θα μπουν οι Τούρκοι να τρέξουν στην πυριτιδαποθήκη, στην Καστρινή πόρτα, για να δώσουν φωτιά στο μπαρούτι και να θυσιαστούν για να μην πιαστούν ζωντανοί.

Η μάχη συνεχίζεται ανελέητα. Οι Τούρκοι αποκρούονται με μεγάλες απώλειες και οι αμυνόμενοι σκοτώνονται ο ένας μετά από τον άλλο. Η Δασκάλαινα τρέχει στους σκοτωμένους παίρνει όσα πολεμοφόδια των αμυνομένων εξαντλούνται. Οι Τούρκοι βρίσκουν την ευκαιρία και μπαίνουν στον περίβολο της μονής με αποτέλεσμα να μεταφερθεί εκεί η γιγαντομαχία. Γιαταγάνια, λόγχες, κρητικά μαχαίρια και άλλα αιχμηρά αντικείμενα χτυπούν πάνω στις ανθρώπινες σάρκες. Γυναίκες και παιδιά με γοερές κραυγές τρέχουν έξαλλα προς την πυριτιδαποθήκη για την τελευταία θυσία. Σ’ όσους πολεμιστές είχαν τελειώσει τα πολεμοφόδια κατεβαίνουν στην αυλή και μάχονται σώμα με σώμα με τους πρώτους Τούρκους που είχαν καταφέρει να μπουν στον περίβολο. Τότε ένα κορίτσι γυρίζει τρέχοντας στην αυλή και επαναλαμβάνει αυτά περίπου που είχε φωνάξει πριν λίγο και ο Γιαμπουδάκης.

* Ποιος θέλει να έρθει στο λαγούμι (πυριτιδαποθήκη);

Εκείνη τη στιγμή πολλά κορίτσια και γυναίκες τρέχουν στην πυριτισαποθήκη για να παραδώσουν τα κορμιά τους στις φλόγες παρά στις θηριωδίες των Τούρκων. Άλλες γυναίκες που είχαν παιδιά στην αγκαλιά τους τρέχουν να υπερασπιστούν τους άνδρες τους με τα νύχια τους και με τα δόντια τους αφού δεν είχαν άλλα όπλα να πολεμήσουν. Η εικόνα της απεγνωσμένης πάλης είναι ολοφάνερη. Τότε δόθηκε το σύνθημα της γενκής εφόδου με αποτέλεσμα να γεμίσει ο περίβολος από τούρκικα φέσια. Ο Δημακόπουλος και άλλοι πολεμιστές που μέχρι εκείνη τη στιγμή βρίσκονταν στις θέσεις τους ορμούν με τα ξίφη και θερίζουν κυριολεκτικά πολλούς Τούρκους από εκείνους που ήταν στην αυλή. Μετά από λίγο τα ξίφη σπάζουν κι όσοι πολεμιστές δεν εχουν σκοτωθεί κλείνονται στα Μεσοκούμια. Οι Τούρκοι εξακολουθούν να μπαίνουν από παντού αφού η αντίσταση είχε υποχωρήσει από όλες τις πλευρές.

Είχε πια βραδιάσει και τα περισσότερα γυναικόπαιδα είχαν συγκεντρωθεί στην Πυριτιδαποθήκη. Ο Κωνσταντίνος Γιαμπουδάκης με την πιστόλα στο χέρι είναι έτοιμος. Εκείνη τη στιγμή ειδοποιεί τα γυναικόπαιδα που βρίσκονται στο ανώγιο της πυριτιδαποθήκης και των πλησειστερων κελιών των ιερομονάχων Ζαχαρίου και Νεόφυτου να απομακρυνθούν αν ήθελαν ενώ συγχρόνως φωνάζει προς τους πολιορκούμενους Χριστιανούς.

* Αποφάσισα να δώσω φωτιά στο μπαρούτι για να μην πέσουμε ζωντανοί στων σκυλιών τα χέρια. Όσοι θέλουν να βγουν όξω, να βγουν για να μην έχω το κρίμα τους.

Τότε ακριβώς είχαν συγκεντρωθεί εκατοντάδες Τούρκοι στην είσοδο της πυριτιδαποθήκης και προσπαθούσαν να μπουν μέσα να σφάξουν τους Χριστιανούς. Περιμένει όμως για λίγα δευτερόλεπτα για να συγκεντρωθούν κι άλλοι Τούρκοι στην είσοδο την οποία προσπαθούν έντονα να ανοίξουν. Τότε ακριβώς ο Γοαμπουδάκης κάνει το σταυρό του και σημαδεύει καλά τα βαρέλια με το μπαρούτι και χτυπά. Μια θεόρατη λάμψη φάνηκε κι ένας τεράστιος κρότος ακούστηκε. Το δράμα είχε συντελεστεί. Πέτρες, κορμιά, κεφάλια, βαρέλια και χώματα βρέθηκαν σ’ ένα παράξενο ανακάτωμα όπως τονίζει το λαϊκό τραγούδι:
#
#
# Και μέσα στον αναβρασμό, που ο χάρος εβρουχάτο,
βροντή, σεισμός εγίνηκε κι ο κόσμος άνω κάτω,
φωθιά, καπνός και κτίρια, κορμιά κομματιασμένα,
άντρες και γυναικόπαιδα στ’ ανέφελ’ ανεβαίνα.
Τρόχαλος έγιν’ η μονή κι εσείστ’ ο Ψηλορείτης
κι αντιλαλούνε τα βουνά κι απ’ άκρ’ ως άκρ’ η Κρήτη.

Και μετά από λίγο αντίκριζε κανείς μόνο καπνούς και ερείπια. Στην Τράπεζα της μονής είχαν καταφύγει 36 παλικάρια γιατί είχαν εξαντληθεί τα πυρομαχικά τους. Οι Τούρκοι το αντιλήφθηκαν και αφού έσπασαν την πόρτα μπήκαν μέσα και τους έσφαξαν όλους. Ακόμη δίπλα στο κελί του ηγούμενου υπήρχε μια μικρή πυριτιδαποθήκη με μερικά βαρέλια μπαρούτι. Έβαλαν κι εκεί φωτιά αλλά το περισσότερο μπαρούτι είχε πάρει υγρασία και ανατινάχτηκε η βορειοδυτική γωνιά της αποθήκης. Οι Τούρκοι στο μεταξύ είχαν πολύ εξαγριωθεί κι έσφαζαν όποιον έβρισκαν μπροστά τους, με αποτέλεσμα ο επίλογος να είναι πολύ τραγικός: 114 άνδρες και γυναίκες πιάστηκαν αιχμάλωτοι. 3-4 και ανάμεσα σ’ αυτούς ο Αδάμ Παπαδάκης, διέφυγαν. Οι υπόλοιποι 864 σκοτώθηκαν, σφάχτηκαν ή ανατινάχτηκαν στον αέρα κι ανάμεσά τους ο ηγούμενος Γαβριήλ, ο φρούραρχος Δημακόπουλος, ο Κωνσταντίνος Γιαμπουδάκης κ. ά. Από τους Τούρκους σκοτώθηκαν διπλάσιοι, δηλ. 1500 περίπου νεκροί και τραυματίες. Ο μεγάλος περίβολος της μονής ήταν γεμάτος από σκοτωμένους κυρίως Τούρκους. Στους γύρω από τη μονή λόφους όπου όπως λέγεται ήσαν Χριστιανοί Κόπτες Αιγύπτιοι έβγαζαν τες σφαίρες από τα φυσίγγια και πυροβολούσαν άσφαιρα, γιατί σαν Χριστιανοί δεν ήθελαν να χτυπήσουν το μοναστήρι. Γι’ αυτό μετά τη μάχη βρέθηκαν σωροί από σφαίρες στις θέσεις τους.

Μετά την ολοκαύτωση, την καταστροφή και την ερήμωση του Αρκαδίου το “Κρητικό Ζήτημα” αντί να κλείσει άνοιξε τις κλειστές πύλες της ευρωπαϊκής διπλωματίας. Η πύρινη φλόγα του ξεσήκωσε τα πνεύματα της Ευρώπης, άλλαξε τη νοοτροπία και την τακτική τους έναντι της Κρήτης και έγινε το μεγάλο ξεκίνημα για την απελευθέρωσή της.

9 Νοεμβρίου 2009

ΝΕΟ-ΟΘΩΜΑΝΙΣΜΟΣ ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ

Bookmark and Share
Τουρκικές κινήσεις στρατηγικής σε συνάρτηση προς την Ε.Ε. και το ψευδοκράτος.Υπάρχει ένα αιωρούμενο ερώτημα: Γιατί η Τουρκία επείγεται τόσο πολύ για την επίλυση του Κυπριακού, αν είναι δυνατόν μέχρι το τέλος του χρόνου ή, το αργότερο, μέχρι τον προσεχή Απρίλιο; Η απάντηση δεν είναι μονοδιάστατη και απλή. Ούτε μπορεί να αποδοθεί μόνο σε δήθεν κινήσεις εντυπωσιασμού, εκ μέρους της Τουρκίας. Για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει, πρέπει να εντάξουμε την τουρκική πολιτικοδιπλωματική επίθεση στο Κυπριακό, στο ευρύτερο πλαίσιο της νέας τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.
Δεν αποκλείονται τουρκικές αποφάσεις σύντομα για το Κυπριακό

Τι λέγει το δόγμα Νταβούτοβλου, όπως αυτό εκπηγάζει από το γνωστό βιβλίο του, «Στρατηγικό βάθος, η διεθνής θέση της Τουρκίας» και ήδη υλοποιείται; Ο βασικότερος πυλώνας του είναι η πολιτική των «μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες». Αυτή η πολιτική ισχύει για όλους τους γείτονες της Τουρκίας, περιλαμβανομένης και της Κύπρου; Προφανώς, αυτό επιδιώκει να πείσει η τουρκική κυβέρνηση. Υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι σύντομα θα ανακοινώσει αποφάσεις, που θα θέτουν τη χώρα ένα βήμα μπροστά από τους Έλληνες της Κύπρου, όπως κομπαστικά επαίρεται ο Τούρκος Πρωθυπουργός.

Ήδη, η Τουρκία έχει κάνει αποδοτικά ανοίγματα προς τη Συρία, το Ιράκ, το Ιράν, προς τις αραβικές χώρες και ειδικά προς τα εμιράτα του Κόλπου. Κυρίως σφυρηλατεί ισχυρούς δεσμούς με την αναδυόμενη Ρωσία, ενώ κτίζει νέες σχέσεις με την Αρμενία και ενδιαφέρεται ενεργά για το Μεσανατολικό, παρά τις αρνητικές αντιδράσεις Παλαιστινίων και Ισραηλινών. Ο Νταβούτογλου, ως Υπουργός Εξωτερικών, πλέον, της χώρας οικοδομεί ένα δίκτυο σχέσεων στα Βαλκάνια, με μουσουλμανικές χώρες -Αλβανία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Κοσσυφοπέδιο- με παραμερισμό της Ελλάδας. Και, βεβαίως, το μεγάλο αλληθώρισμα της Τουρκίας είναι προς την Ε.Ε., όπου φιλοδοξεί να ενταχθεί ως πλήρες μέλος, με την προοπτική να είναι η φωνή και η εκπροσώπηση των όπου γης μουσουλμάνων.

Ηγέτιδα των ισλαμιστών
Αυτή, ακριβώς, η προοπτική, που κτίζεται με διάφορες ενέργειες εντυπωσιασμού και επηρεασμού των μουσουλμάνων, έχει αρχίσει να προκαλεί κρίσιμα ερωτηματικά σε πολλούς Αμερικανούς και Ευρωπαίους αναλυτές των τουρκικών προθέσεων. Στο τελευταίο δελτίο του έγκυρου αμερικανικού περιοδικού «Foreign Affairs» δημοσιεύεται (26.10.2009) ανάλυση του γνωστού Τούρκου αρθρογράφου Soner Cagaptay, διευθυντή του Τουρκικού Ερευνητικού Προγράμματος στο Washington Institute for Near East Policy, με τίτλο: «Μήπως η Τουρκία εγκαταλείπει τη Δύση»;

Με αφορμή την ακύρωση της συμμετοχής του Ισραήλ σε τελευταία κοινή αεροπορική άσκηση, ο Τούρκος αναλυτής αναφέρεται σε σειρά γεγονότων που, κατά την άποψή του, καταδεικνύουν ότι «ένα βουνό μετακινείται στην τουρκική εξωτερική πολιτική» και ότι «τα θεμέλια μιας 60χρονης πολιτικής και στρατιωτικής συνεργασίας της Τουρκίας με τη Δύση ίσως άρχισαν να διαβρώνονται».

Ο Cagaptay επισημαίνει τη στροφή της Άγκυρας προς τη Συρία, την προσβολή Ερντογάν προς τον Ισραηλινό Πρόεδρο Πέρεζ, την υποστήριξη στη Χαμάς, την καταδίκη της ισραηλινής επίθεσης στη Γάζα, το χαρακτηρισμό της αμερικανικής επίθεσης στη Φαλούτζια ως «γενοκτονίας» και το χαρακτηρισμό της Γάζας, από τον Ερντογάν, ως «στρατοπέδου συγκέντρωσης». Επίσης αναφέρεται στην υποστήριξη της Τουρκίας στο αιμοσταγές καθεστώς του Προέδρου του Σουδάν, όπως και στο αντιδυτικό, ισλαμικό καθεστώς του Κατάρ, όταν την ίδια ώρα αποφεύγει τα φιλοδυτικά καθεστώτα της Αιγύπτου, της Ιορδανίας και της Τυνησίας. Ο Ερντογάν, μόλις πρόσφατα υποστήριξε το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, ενώ δεν αποκρύβει τη φιλοδοξία του να ηγηθεί ενός «ενωμένου μουσουλμανικού κόσμου».

Η «ανήθικη» Δύση…Ο Τούρκος αναλυτής υποστηρίζει ότι η τουρκική εξωτερική πολιτική έχει αλλάξει ταυτότητα, κάτω από την αιγίδα και κατεύθυνση του κόμματος ΑΚΡ του Ερντογάν, με αποτέλεσμα να καθίσταται ολοένα και πιο δύσκολο για την Τουρκία να υποστηρίζει τη δυτική εξωτερική πολιτική, ιδιαίτερα στην περίπτωση του Ισραήλ όπως και στις σχέσεις της με τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. Όταν ο Ερντογάν αποκαλεί τη Δύση «ανήθικη», γράφει, αυτό επηρεάζει τα όποια φιλοδυτικά ή φιλοευρωπαϊκά αισθήματα των Τούρκων πολιτών που, σύμφωνα με σοβαρές δημοσκοπήσεις, έχουν μειωθεί όσον αφορά την υποστήριξη της ένταξης της χώρας στην Ε.Ε.

Όπως ήταν αναμενόμενο, η ανάλυση του «Foreign Affairs» προκάλεσε σάλο στην Τουρκία και έντονες αντιδράσεις εκ μέρους του Ερντογάν και του προέδρου Γκιουλ. Ο τελευταίος, μιλώντας την περ. Τετάρτη σε εκδήλωση Δεξαμενής Σκέψης στην Άγκυρα («International Strategic Research Organization»), προσπάθησε να διορθώσει τις εντυπώσεις και να διαβεβαιώσει ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να αλλάξει κατεύθυνση στην εξωτερική πολιτική της. Η Τουρκία, είπε, ξέρει τι κάνει και ότι η πολιτική της δεν στηρίζεται στα συμφέροντα αλλά σε ό,τι η χώρα θεωρεί σωστό. Για να προσθέσει ότι «η Τουρκία πηγαίνει προς κάθε κατεύθυνση, από το Βορρά προς το Νότο και από την Ανατολή στη Δύση». Κι αν καμιά φορά μιλά σκληρά σε φίλους -ειδική αναφορά στο Ισραήλ- το κάνει, λέγει ο Γκιουλ, χωρίς να στοχεύει να πληγώσει τις διμερείς σχέσεις.

Απεξάρτηση και αυτονόμηση

Όσον αφορά τις σχέσεις της με την Ε.Ε., ο Γκιουλ επέμενε ότι η Τουρκία δεν δέχεται τίποτε λιγότερο από πλήρη ένταξη, υποστηρίζοντας ότι η χώρα θα εκπληρώσει όλες τις υποχρεώσεις της έναντί της. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Κατά την άποψή μας, η Τουρκία δεν εγκαταλείπει τη Δύση ούτε θέλει να απαγκιστρωθεί από την Ευρώπη. Αντίθετα, αυτό που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια και δη μετά την άνοδο του Αχμέτ Νταβούτογλου στο Υπουργείο Εξωτερικών, είναι μια ραγδαία απεξάρτηση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής και αυτονόμησή της από τις ΗΠΑ ή και των εντολών της Ε.Ε. Οι Αμερικανοί δεν θα ξεχάσουν ποτέ την ηχηρή άρνηση Ερντογάν, το 2003, να επιτρέψει σε στρατεύματά τους να διέλθουν από το τουρκικό έδαφος για να κτυπήσουν από το Βορρά τον Σαντάμ Χουσεΐν.

Από την άλλη, οι Ισραηλινοί δεν ξεχνούν ότι από το 2002 ο Ερντογάν εστράφη προς τους Άραβες και τους μουσουλμάνους. Και, βέβαια, δεν χώνεψαν την πρωτοφανή προσβολή προς το πρόσωπο του προέδρου Πέρεζ, όπως δεν παραγράφουν την υποστήριξη της Άγκυρας προς τις πυρηνικές φιλοδοξίες του Αχμαντινεζάντ. Από την πλευρά τους οι περισσότεροι Ευρωπαίοι με θυμηδία παρατηρούν ότι η Τουρκία εννοεί να υιοθετήσει την Ε.Ε. a la carte και ότι η Ε.Ε. θα… ενταχθεί στην Τουρκία, όχι το αντίθετο!

Η Τουρκία ακολουθεί μια υπερκινητική εξωτερική πολιτική, που επικρίνεται μεν εσωτερικά ότι ουσιαστικά δεν αποδίδει όσα προσδοκούν οι πρωταγωνιστές της. Στο εξωτερικό, όμως, δημιουργεί εικόνες και εντυπώσεις ότι είναι μια φιλειρηνική χώρα που, επιτέλους, έχει αποφασίσει να κάνει ειρήνη με όλους τους γείτονές της. Με όλους; Ακόμα και με την Κυπριακή Δημοκρατία; Αυτό φαίνεται να προσπαθεί να πείσει τους πάντες και δη τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ενεργειών και δραστηριότητας πρέπει να ενταχθούν και οι διακηρύξεις της Τουρκίας ότι επείγεται για λύση στο Κυπριακό.

Αναγνώριση του ψευδοκράτους και ανταμοιβή από την Ε.Ε.
Γιατί η Τουρκία θέλει τώρα, άμεσα και ταχύτατα, να επιλύσει το Κυπριακό, αφού οι θέσεις και αξιώσεις της είναι σίγουρο ότι δεν θα γίνουν αποδεκτές από την ελληνική πλευρά; Υπάρχουν πολλοί λόγοι:

Πρώτον, επιδιώκει να αναδειχθεί ως η ειρηνοποιός χώρα, που κάνει ανοίγματα για να επιλύσει προβλήματα με γείτονές της.

Δεύτερον, κρίνει ότι το περιφερειακό και διεθνές περιβάλλον όπως και το κλίμα στις Βρυξέλλες ευνοούν την πολιτική της περί μηδενικών προβλημάτων με γειτονικές χώρες. Έτσι ερμηνεύεται και η επιστολή Ερντογάν προς Παπανδρέου για να συζητήσουν και να επιλύσουν τις διαφορές τους.

Τρίτον, η Τουρκία έχει αποκτήσει υπεροψία και αυτοπεποίθηση, επειδή έχει αναγνωρισθεί ως περιφερειακή δύναμη και από τις ΗΠΑ ως σημαντικός στρατηγικός εταίρος, ενώ θεωρείται κρίσιμης σημασίας ενεργειακός κόμβος.

Τέταρτον, η Άγκυρα υφαίνει ένα δίκτυο συμμαχιών, συνεργασιών και συμφερόντων με τον αραβικό-μουσουλμανικό κόσμο, με την προοπτική να το αξιοποιήσει για να υλοποιήσει, κάποτε, τη μέγιστη φιλοδοξία Νταβούτογλου: Η χώρα να καταστεί μέχρι το 2023 μεγάλη δύναμη.

Πέμπτον, δεν αποκλείεται σύντομα η Τουρκία να προβεί σε κάποιες κινήσεις στο Κυπριακό, για να πείσει την Ε.Ε. και άλλους εμπλεκομένους ότι είναι η μόνη πλευρά που θέλει λύση. Και, άρα, να ανταμειφθεί από τις Βρυξέλλες.

Έκτον, αν δεν υπάρξει πρόοδος και επίλυση του Κυπριακού, η Τουρκία θα εντείνει τις ενέργειές της για την αναγνώριση του ψευδοκράτους (σενάρια Β’ και Γ’), όπως υποβάλλει και μελέτη της γνωστής τουρκικής Δεξαμενής Σκέψης SETA - Foundation For Political, Economic and Social Research.

Έβδομον, ο μέγιστος εφιάλτης της Τουρκίας είναι το Κουρδικό και η πιθανότητα δημιουργίας κουρδικού κράτους στο Βόρειο Ιράκ, με ενδεχόμενες εδαφικές αφαιμάξεις στην Ανατ. Τουρκία.

Είναι γνωστό ότι οι Ισραηλινοί εκπαίδευσαν τους Κούρδους και οι Αμερικανοί έχουν εκτιμήσει πάρα πολύ τη βοήθεια, που οι Κούρδοι τούς πρόσφεραν κατά την εισβολή στο Ιράκ. Είναι ανησυχητική η εκτίμηση ότι δεν αποκλείεται η Κύπρος να θυσιαστεί στο βωμό μιας συναλλαγής της Τουρκίας με τους Αγγλοαμερικανούς για να εξευμενισθεί στο Κουρδικό. Και να ανταμειφθεί από την Ε.Ε. επειδή είναι χρήσιμη στο ενεργειακό. Η Αθήνα και περισσότερο η Λευκωσία δεν φαίνονται να γνωρίζουν πώς θα αντιμετωπίσουν αυτές τις πιθανές προοπτικές και ενδεχόμενες εξελίξεις.

ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ